Dit is een compleet nieuw kwartet van saxofonist/componist Markus Harm (Stuttgart, 1987) bestaande uit Markus op alt- en tenorsaxofoon, Andreas Feith op piano, Martin Gjakonovski op contrabas en Vladimir Kostadinovic op slagwerk. Dit is niet het al ruim 10 jaar bestaande Markus Harm Quartet dat al een drietal albums heeft uitgebracht. Met pianist Andreas Feith vormde Harm al langer een duo, hun tweede album verschijnt eerdaags. Middels Feith kwam Harm in contact met bassist Gjakonovski, deze Macedoniër woont al 30 jaar in Duitsland, hij was al een held voor Markus in zijn kinderjaren. Drummer Kostadinovic, een Serviër uit Oostenrijk leerde hij kennen via zijn mentor en vroegere leermeester Tony Lakatos. De composities die Markus schreef voor dit album zijn specifiek gebaseerd op deze groep muzikanten, “I always think collectively, that’s exactly why I choose these musicians”.

Het openingsnummer “Ringelpulli” (gestreepte sweater) is opgedragen aan de in de jazz beroemdste drager van zo’n kledingstuk Pat Metheny, wel verrassend omdat er in dit quartet geen gitarist is te bekennen. En deze heerlijke jazz wals legt ook niet echt een verband met de muziek van Metheny, maar het klinkt wel subliem. Hetzelfde geldt voor “Trane Station”, natuurlijk een ode aan John Coltrane maar zonder een duidelijk hoorbare referentie aan diens muziek, maar wel indringend en mooi.

Voor mij is deze Markus Harm een nieuw fenomeen, hetgeen wel vaker gebeurt met musici van onze oosterburen, waarom is moeilijk te definiëren. Een volstrekt misverstand zoals dit album ten volle bewijst, uitermate geslaagde composities van een uitstekende saxofonist begeleid door een superieur gezelschap met een extra pluim voor pianist Andreas Feith die samen met Harm in dezelfde broek past, heerlijke muziek, een voortzetting van de klassieke jazz uit het Blue Note repertoire maar wel met alle hedendaagse innovaties, maar gelukkig wel (in mijn oren) zonder elektronische geluiden. Bijna 50 minuten ongekend genieten van superieure jazz met componist/saxofonist Markus Harm als absolute uitblinker!

Jan van Leersum